چه خلوت و ساكته اينجا
فكر كنم اينجام مثل من سردشه
دلم يه تمپليت مي خواد
كه ساده و گرم باشه
بوي نم بده
-----------------
ديشب رو به ياد خيلي چيز ها گريستم
: سهراب ميگه
نيست رنگي كه بگويد با من"
اندكي صبر، سحر نزديك است
هر دم اين بانگ بر آرم از دل
واي
"اين شب چقدر تاريك است
خواب ديدم مسافر جاده اي هستم
خيلي غريب بود
خطوط جاده در اندوه دشت ها گم بود
و چه دره هاي عجيبي
واسب
كه سفيد بود
...و مثل واژهً پاكي ، سكوت سبز چمن زار را چرا مي كرد
و بعد تونل ها
...و كوه ها
دلم عجيب گرفته است
و هيچ چيز
بر اين دقايق خوشبو،كه روي شاخهً نارنج مي شود
،خاموش
بر اين صداقت حرفي،كه ميان دو برگ اين
،گل شب بوست
به، هيچ چيز مرا از هجوم خالي اطراف نمي رهاند
....غروب است
چه سيب هاي قشنگي
چه ميخك زيبايي
،عاشقانه نگاه كردم
اري
زيبا يعني
تعبير عاشقانهً اشكال
و عشق و تنها عشق
.مرا به گرمي يه گل مي كند مانوس
و عشق است
.كه مرا به وسعت اندوه زندگي ها مي برد
حال شب شده است
و سكوت است
كه بر سر افكارم ضجه ميزند
چشمانم را مي بندم
كم كم سنگين مي شوم
آرام ته نشين مي شوم
: و باز از سهراب مي خوانم
نقش هايي كه كشيدم در روز"
شب ز راه آمد و با دود اندود
طرح هايي كه فكندم در شب
روز پيدا شد و با پنبه زدود
دير گاهي ست كه چون من همه را
رنگ خاموشي در طرح لب است
جنبشي نيست در اين خاموشي
"دست و پاها در قير شب است
.
حياط كمي روشن شده است و
.....باد مي وزد

.

.

.

.